• Frisse, nog wat vermoeide koppies verzamelden zich vroeg op Sportveld De Noord, voor de thuiswedstrijd tegen WCR. Dat dit een pittige wedstrijd zou worden wisten ze, toch gingen de jongens vol goede moed de kleedkamer in om zich voor te bereiden.
    De wedstrijd startte en in de 15e seconde scoorde WCR haar eerste doelpunt na een terugspeelbal van de keeper die zuur genoeg precies op de voet van de tegenstander belandde. De toon was gezet: de tegenpartij zou alle kansen benutten om te scoren. Amper bekomen van het eerste doelpunt, werd het een minuut later wederom spannend rondom het thuis-doel. De keeper wist de bal met een flinke trap uit zijn doel te houden, waarna diezelfde bal tegen de knie van zijn verdedigende teamgenoot kwam waardoor hij, -ongelooflijk- rechts in de hoek het doel in vloog. Zuurder dan dit bestaat bijna niet.
  • Waar ouders langs de kant wat zenuwachtig begonnen te worden, wist het team zich op bewonderenswaardige wijze te herpakken. Door goed samenspel wist VVGZ de bal mooi naar voren te spelen waardoor er in de daaropvolgende 5 minuten 2x door Caeden Schenkel werd gescoord! 2-2, laat maar zien wat je waard bent!
    Helaas lukte het de jongens onvoldoende om grip te krijgen op de wedstrijd. Binnen no time was er een regen aan tegen-doelpunten waarbij iedereen op het veld en langs de lijn de stand snel kwijt was. Een knap derde doelpunt van Twan Stolk was zeer welkom, maar mocht het tij helaas niet meer keren.
  • De tegenpartij was sterk, niet alleen in spel maar ook fysiek. De felheid van het spel deed ons aan de kant in ieder geval beseffen dat onze jongens misschien nog iets ‘te lief’ zijn. Tegelijkertijd: daar waar ze eens hun lichaam inzetten, werd naderhand ook meteen een hand uitgestoken of een boks uitgedeeld. Daar waar de tranen stroomden, waren er schouderklopjes en opbeurende woorden naar elkaar. Deze tegenstander was niet te verslaan, maar de jongens hebben laten zien dat ze snel kunnen leren, schakelen en doorpakken en ondanks dik verlies (3-16) toch sportief spel blijven spelen.
     
    Alle vertrouwen in de jongens van JO11-1. Hup vogels!!!!